Ja, inkwizytor. Młot na czarownice

Bardzo fajna. Utrzymuje poziom części pierwszej. Bardzo podoba mi się ten świat i bohater. Coś nowego, nieoczywistego.

Bardzo fajna. Utrzymuje poziom części pierwszej. Bardzo podoba mi się ten świat i bohater. Coś nowego, nieoczywistego.

Trzecie spotkanie z książkami Jacka Piekary, niemal na pewno ostatnie.
Wykreowany świat z pewnością jest ciekawy, skrywa wiele tajemnic i przejawia potencjał, jednakże wszystko inne, moim zdaniem, leży. Ciągłe wodolejstwo (na 1 stronę budowania świata, ciekawych intryg, wartościowych dialogów itp przypada kilkanaście stron zapychaczy) zniechęca do zaczynania kolejnych opowiadań, podobnie jak prostota i schematyczność, sprawiająca, że ciężko się zaskoczyć jakimkolwiek twistem, których za wiele tu nie ma. -> schemat: wstęp, czesto dosyc przedluzany, Mordimerowi zostaje doniesione ze cos sie dzieje - Mordimer wyrusza by to sprawdzic, x stron zapychaczy - Mordimer sprawdza, faktycznie sie to dzieje - szybka interwencja w ktorej przeciwnik zostaje pokonany sztuczką, siłą, bądź Deus ex machiną i fajrant, do zobaczenia w nastepnym opowiadniu kochani. Nie trafia do mnie również humor autora oraz przemyślenia na temat świata, wypowiadane ustami Mordimera, a jednak w oczywisty sposób nawiązujące do rzeczywistości.
Szkoda, pod piórem bardziej ambitnego pisarza Świat Inkwizytorów mógłby z pewnością zaoferować wiele ciekawszej treści i dobrej rozrywki.
Jeszcze tylko 20 prequeli prequeli sequeli prequeli i około 2044 może uda się cykl zakończyć, tymczasem miłego czytania zarówno fanom autora, którzy sięgną po kolejne części, jak i osobom, które zabiorą się za coś innego, podobnie jak ja.

Trzecie spotkanie z książkami Jacka Piekary, niemal na pewno ostatnie.
Wykreowany świat z pewnością jest ciekawy, skrywa wiele tajemnic i przejawia potencjał, jednakże wszystko inne, moim zdaniem, leży. Ciągłe wodolejstwo (na 1 stronę budowania świata, ciekawych intryg, wartościowych dialogów itp przypada kilkanaście stron zapychaczy) zniechęca do zaczynania kolejnych...

Szczerze polecam, cykl został mi polecony i jak narazie wchodzi jak w masło! 😊

Szczerze polecam, cykl został mi polecony i jak narazie wchodzi jak w masło! 😊

Trzecie i chyba już ostatnie spotkanie z cyklem inkwizytorskim. Zamysł świetny, ale wszystko się - znowu! - rozbija o opowiadania. To znaczy, jasne, krótka forma zawsze spoko, ale akurat w tym wypadku znowu się kończyły, gdy zaczynały rozkręcać. Poniekąd "nie mieszczą" się w tej formie. Aż się prosi o powieść.

Trzecie i chyba już ostatnie spotkanie z cyklem inkwizytorskim. Zamysł świetny, ale wszystko się - znowu! - rozbija o opowiadania. To znaczy, jasne, krótka forma zawsze spoko, ale akurat w tym wypadku znowu się kończyły, gdy zaczynały rozkręcać. Poniekąd "nie mieszczą" się w tej formie. Aż się prosi o powieść.

Druga już część cyklu inkwizytorskiego Jacka Piekary, trzyma poziom części pierwszej, rozwija kilka rzeczy z tomu pierwszego. Czyta się dobrze, z zainteresowaniem. Serdecznie polecam.

Druga już część cyklu inkwizytorskiego Jacka Piekary, trzyma poziom części pierwszej, rozwija kilka rzeczy z tomu pierwszego. Czyta się dobrze, z zainteresowaniem. Serdecznie polecam.

Drugi tom cyklu inkwizytorskiego i na pewno nie ostatni - już szykuję się na kolejny. Czemu? Fabuła nie jest skomplikowana, bohaterowie prości cepy, ciekawe uniwersum i w sposób wciągający i plastyczny przedstawiona brutalność. Nie oszukujmy się, nie jest to lektura wybitna, nie zmieni waszego życia ani nie będzie przyczynkiem do rozmyślań. Niemniej, zaserwowana lekkostrawna mieszanka fantasy i brutalności sprawia, że książka idealnie nadaje się do czytania/słuchania w komunikacji miejskiej w drodze do pracy.
W tym tomie spotkamy się z wampirem, czarownicami, brudem, smrodem, torturami, przesłuchaniami a nawet odwiedzi nas anioł ;)

Drugi tom cyklu inkwizytorskiego i na pewno nie ostatni - już szykuję się na kolejny. Czemu? Fabuła nie jest skomplikowana, bohaterowie prości cepy, ciekawe uniwersum i w sposób wciągający i plastyczny przedstawiona brutalność. Nie oszukujmy się, nie jest to lektura wybitna, nie zmieni waszego życia ani nie będzie przyczynkiem do rozmyślań. Niemniej, zaserwowana...

Bardzo dobra kontynaucja mistrz Mordimer w najlepszej formie , szybko sie czyta dobra odskocznia pomiedzy grubszymi ksiazkami bardzo polecam , moja dalsza kontynaucja nastapi

Bardzo dobra kontynaucja mistrz Mordimer w najlepszej formie , szybko sie czyta dobra odskocznia pomiedzy grubszymi ksiazkami bardzo polecam , moja dalsza kontynaucja nastapi

Taka se, nic nadzwyczajnego może poza ponadprzeciętnymi opisami btutalności

Taka se, nic nadzwyczajnego może poza ponadprzeciętnymi opisami btutalności

Całkiem udana kontynuacja przygód Mordimera! Lekka w swojej formie zupełnie jak pierwsza część, znów mamy do czynienia z kilkoma opowiadaniami, w którym możemy cieszyć się bystrym piórem autora. Szczególnie zaimponowały mi tym razem dwa ostatnie opowiadania i z przyjemnością sięgnę po kolejne książki z tej serii!

Całkiem udana kontynuacja przygód Mordimera! Lekka w swojej formie zupełnie jak pierwsza część, znów mamy do czynienia z kilkoma opowiadaniami, w którym możemy cieszyć się bystrym piórem autora. Szczególnie zaimponowały mi tym razem dwa ostatnie opowiadania i z przyjemnością sięgnę po kolejne książki z tej serii!

56/2023 W wieku 40 lat odkryłem inkwizytora. Świat wykreowany przez pisarza pochłonął mnie bez reszty, dając wytchnienie od trudów codzienności. Podobno im dalej tym gorzej, podobno brak zakończenia, podobno twórca niesłowny, ale czy to jest tak ważne gdy możesz przenieść się w inny wymiar?

56/2023 W wieku 40 lat odkryłem inkwizytora. Świat wykreowany przez pisarza pochłonął mnie bez reszty, dając wytchnienie od trudów codzienności. Podobno im dalej tym gorzej, podobno brak zakończenia, podobno twórca niesłowny, ale czy to jest tak ważne gdy możesz przenieść się w inny wymiar?